183. Bu yaxınlarda 28də dəri zöhrəvi xəstəxanasından çıxıb yorğunluq və həmişəki həyatdan bezmişliklə sahil tərəfə gedirdim. Hamı kimi imtahanları, kasıblığı və s. problemləri düşünüb öz özümə qruza düşmüşdüm. Bu sırada yanımdan pentensiar xidmət maşını keçdi. "bu qədər dərdim var ama bunun içində bəlkə də illərini itirməyə gedən insanlar var, o daha böyük dərddir." düşündüm. Növbəti svetaforda maşın dayandı və mən ona çatdım. Yanından keçəndə maşının pəncərəsindən əlləri qandallı 2 dustağın mənə əl eləyib güldüyünü gördüm. Mən də gülüb onlara əl salladım. Elə o anda yaşam sevinci tapdım daxilimdə.
Təbii ki, 15 dəqiqəlik...